การฝึกอบรมพัฒนาทรัพยากรบุคคล

ในการดำเนินกิจการขององค์การ ไม่ว่าจะเป็นองค์กรขนาดใหญ่หรือขนาดเล็กจำเป็นจะต้องมีบุคลากรที่มีความสามารล ระบบการศึกษาของเรามักจะสอนความรู้และทักษะกว้าง ๆ เพื่อให้คนปรับตัวเข้ากับสิ่งแวดล้อม เพื่อเป็นการสนับสนุนในตัวของเขา และเพื่อช่วยให้สังคมมีความเจริญก้าวหน้าโดยส่วนรวมพูดกว้างๆ แล้วสถาบันการศึกษาไม่ได้สอนทักษะงานที่จำเพาะเจาะจง สำหรับตำแหน่งต่าง ๆ ในบริษัท หรือองค์การ

ในแต่ละปี มีคนหนุ่มสาวก้าวเข้าสู่ตลาดแรงงานจำนวนมาก นายจ้างต้องฝึกอบรมพวกเขาก่อน เพราะเขาไม่เคยปฏิบัติงานในองค์การมาก่อน แม้แต่ผู้ที่เคยเรียนมาจากโรงเรียนฝึกอาชีพหรือวิทยาลัยก็ต้องรับการฝึกอบรมในช่วงตอนต้น ในรูปของการปฐมนิเทศจนถึงนโยบายการทำงาน และแนวทางจำเพาะเจาะจง ในการทำงานของเขาในองค์การ อีกประการหนึ่งเทคโนโลยีมีความก้าวหน้าอย่างรวดเร็ว จำเป็นที่พนักงานต้องศึกษาถึงงานใหม่ๆ และงานเปลี่ยนแปลงอยู่เสมอ

สมัยก่อนพนักงานใหม่จะเรียนรู้ทักษะที่จำเป็นจากพนักงานเก่า ผู้เข้ามาใหม่จึงลูกเรียกว่าผู้เรียนหรือผู้ช่วย ไม่แน่ใจว่าวิธีนี้จะได้ผลแน่นอน การเรียนรู้จะช้า เพราะเป็นแบบค่อยเป็นค่อยไป

กิจกรรมการฝึกอบรมที่เป็นระบบในวงการอุตสาหกรรมได้เริ่มในช่วงระยะสงคราม กล่าวคือในช่วงสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง และครั้งที่สอง

คำจำกัดความของการฝึกอบรม

การฝึกอบรมเป็นกระบวนการที่ได้จัดรูปซึ่งคนจะเรียนรู้ความ

รู้และ/หรือทักษะเพื่อวัตถุประสงค์อย่างใดอย่างหนึ่ง(Training is the organized procedure by which people learn knowl­edge and/or skill for a different purpose) จุดมุ่งหมายของการฝึกอบรมก็คือการก่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงในพฤติกรรมของผู้ที่ได้รับการฝึกอบรม

ในวงการอุตสาหรรม หมายความว่าผู้รับการฝึกอบรม จะได้รับทักษะการใช้มือ ความรู้ทางเทคนิค ความสามารถในการแก้ปัญหาหรือเจตคติ เป็นสิ่งที่คาดหวังกันว่าพนักงานจะใช้ความรู้ ทักษะใหม่ ๆ ที่ได้รับไปใช้ในการทำงานเพื่อช่วยให้เป้าหมาย ขององค์การประสบกับผลสัมฤทธิ์

การฝึกอบรมจะแตกต่างไปจากการศึกษา การศึกษาจะมีลักษณะกว้าง ๆ ในขอบข่ายวัตถุประสงค์ของการศึกษาเป็นการพัฒนาปัจเจกบุคคล (Individual) ปกติการศึกษาจะจัดขึ้นในโรงเรียนวิทยาลัยและมหาวิทยาลัย ส่วนการฝึกอบรมจะมีพื้นฐานทางอาชีพ (Vocationally oriented) และเกิดขึ้นในองค์การ ปกติการฝึกอบรมจะมีวัตถุประสงค์ในการนำไปใช้ทันทีในด้านปฏิบัติ การฝึกอบรมกับการศึกษา มักจะเกิดขึ้นเวลาเดียวกัน แต่อย่างไรก็ตามโปรแกรมของโรงเรียนอาชีวะบางแห่งก็มีลักษณะ เน้นหนักทางภาคปฏิบัติและตั้งอยู่บนพื้นฐานของงาน ในขณะที่โปรแกรมการพัฒนาการบริหารในวงการอุตสาหกรรมบางโปรแกรม จะครอบคลุมหลักการและปรัชญาเบื้องต้นและมีขอบข่ายกว้าง ๆ ซึ่งลักษณะดังกล่าวน่าจะเป็นการศึกษามากกว่าการฝึกอบรมในองค์การ