วิวัฒนาการของการจัดการเพื่อประกอบการพิจารณา
การจัดการตามวิธีการสมัยใหม่ ได้รับการตื่นตัว และสนใจอย่างขนานใหญ่เมื่อมีการปฏิบัติทางอุตสาหกรรม ในปี ค.ศ.1893 หลังจากเกิดการปฏิวัติทางอุตสาหกรรมขึ้นแล้ว เทคโนโลยีทางอุตสาหกรรมได้เจริญอย่างรวดเร็ว กิจการอุตสาหกรรมมีความต้องการแรงงานที่มีฝีมือ (Skill) มีความรู้ (Knowledge) และมีทัศนคติ (Attitude) ที่ดีในการทำงาน การประกอบอุตสาหกิจ ในระยะนั้นพยายามที่จะรวมตัวกันเข้าเป็นกิจการขนาดใหญ่ บรรดาช่างฝีมือ ที่เคยทำงานอุตสาหกรรมในครัวเรือนของตนเอง ก็หันไปรับจ้างทำงานในโรงงานอุตสาหกรรม ซึ่งได้นำเอาระบบโรงงานมาใช้เพื่อทวีผลผลิตให้มากขึ้น แต่บรรดาช่างฝีมือที่มาจากแหล่งต่าง ๆ กันนี้ย่อมมีระดับฝีมือแตกต่างกัน ปัญหาเรื่องชั่วโมงการทำงานและค่าจ้างจึงเป็นปัญหาตามมา ได้มีการแก้ปัญหาในเรื่องดังกล่าว ด้วยการฝึกอบรมช่างฝีมือโดยวิธีการฝึกจากการทำงาน (On-the-job training) จากผลของการนำเอาระบบโรงงานมาใช้ ทำให้มีการพัฒนาในด้านการผลิตและด้านเศรษฐกิจมากขึ้น การจัดการ (Management) ได้เป็นที่ยอมรับว่า เป็นสาขาวิชาแขนงหนึ่งต่างหากจากเรื่องการควบคุมโดยระเบียบวินัย (Discipline) ในการปฏิบัติงาน และการจัดการงานก็ได้วางระเบียบกฎเกณฑ์เน้นในเรื่องวัตถุประสงค์ (Objective) พลังร่วมของกลุ่ม (Group effort) และความสะดวกในการทำงานมากขึ้น อย่างไรก็ดี ระยะนี้นับว่าบรรดานายทุนมีอิทธิพลทั้งในทางการเมืองและการค้นคว้า ปรัชญาการจัดการ หรือการบริหารธุรกิจจึงเป็นไปในรูปที่มุ่งหวังกำไรมากกว่าอย่างอื่น ผลประโยชน์ของนายทุนเป็นเป้าหมายสำคัญ ส่วนผลประโยชน์ของผู้ร่วมงาน และผู้บริโภคไม่ได้รับการสนใจเท่าที่ควร ชั่วโมงการทำงานของคนงาน พนักงานลูกจ้างทั่วไปยาวนาน ค่าแรงงานถูก รายได้ต่ำ การผูกขาดตัดตอนมีอยู่อย่างแพร่หลาย แต่ช่วงของเวลานี้ก็ไม่นานนัก ในตอนต้นศตวรรษที่ 19 ได้เกิดวิวัฒนาการทางการจัดการขนานใหญ่เรียกว่า “การจัดการแบบวิทยาศาสตร์” (Scientific Management) ซึ่งเป็นผลของวิวัฒนาการสมัยใหม่ระยะแรก อันนำไปสู่การจัดการที่ดี และมีผลต่อสวัสดิภาพของคนงานในด้านการจัดการบุคคลมากขึ้นในโอกาสต่อมา