มีหลักการที่สำคัญ ๔ ประการที่เป็นพื้นฐานปรัชญาในการบริหารเชิงประสานสัมพันธ์ หลักการเหล่านั้นมุ่งพัฒนาสัมพันธภาพที่ไว้วางใจ ระหว่างผู้ใหญ่ ๒ ฝ่าย ซึ่งตรงข้ามกับการบริหารเชิงเทคนิควิธีที่มุ่งพัฒนาสัมพันธภาพในเชิงหวาดระแวงซึ่งกันและกัน เหมือนระหว่างเด็กซุกซน และพ่อแม่ที่ช่างวิจารณ์
๑. กระบวนการบริหารทั้งกระบวนการ สร้างขึ้นด้วยสัมพันธภาพที่ผูกพันและไว้วางใจกัน ทั้งนี้ย่อมต้องอาศัยการเปิดเผยและความซื่อสัตย์ต่อกันระหว่างผู้บริหารและผู้ใต้บังคับบัญชา
๒. ผู้ใต้บังคับบัญชาปฏิบัติตามคำสั่งมิใช่เพราะเขาถูกกำหนดให้ปฏิบัติตาม แต่เพราะเขารู้สึกว่าผู้บริหารเข้าใจตนและตนเข้าใจปัญหา
๓. มนุษย์แสวงหาสิทธิที่จะตัดสินใจด้วยตนเอง มนุษย์ไม่พอใจที่ถูกจัดการ ถูกบังคับหรือถูกชักจูงให้ตัดสินใจ แม้ว่าการตัดสินใจเช่นนั้นอาจจะเป็นการตัดสินใจเหมือนกับที่ตนคิดจะกระทำเองในที่สุดก็ตาม
๔. จงอย่าเป็นผู้แก้ปัญหาของผู้ใต้บังคับบัญชา เขาจะไม่พอใจกับผลการแก้ปัญหานั้นและถ้าท่านบีบบังคับเขาให้แก้ปัญหาในฐานะผู้บริหาร ผู้ใต้บังคับ บัญชาก็จะโกรธท่านเช่นเดียวกัน จงชี้ให้เห็นปัญหา แต่อย่าเป็นผู้แก้ปัญหาเสียเองจงปล่อยให้ผู้ใต้บังคับบัญชาแก้บัญหาของตนเองโดยมีท่านคอยให้ความช่วยเหลือ
ผู้บริหารเชิงประสานสัมพันธ์ ที่ปฏิบัติตามหลักการที่สำคัญ ๆ ดังได้กล่าวมา ย่อมช่วยให้พนักงานได้รับโอกาสที่จะแสดงบุคลิกภาพส่วนตนได้เต็มที่ขณะที่ปฏิบัติงาน พนักงานจะได้รับอนุญาตให้แสดงตนมากกว่าเก็บตน ให้พึ่งตนเองมากกว่าพึ่งพิงผู้อื่น ให้ควบคุมสถานการณ์แวดล้อมด้วยตนเองให้ได้รับความรู้สึกเป็นที่ยอมรับและเคารพยกย่อง และให้มีโอกาสแสดงสมรรถภาพในด้านที่สำคัญ ๆ ส่วนตนได้มากขึ้น เมื่อพนักงานได้ประสบการณ์ในสิ่งต่าง ๆ ดังกล่าวร่วมกับผู้บริหาร ความผูกพันไว้วางใจกันย่อมจะเกิดขึ้น เป็นการเอื้ออำนวยต่อการสร้างคณะทำงาน ที่มีประสิทธิผลจากบุคคลที่ได้รับความพึงพอใจและมีประสิทธิภาพ สามารถทำงานร่วมกันด้วยสุขภาพจิตที่ดีงาม