2. องค์การอรูปนัยกับการบริหารงานบุคคล
การศึกษาพิจารณาเกี่ยวกับองค์การอรูปนัย (Informal organization) จะช่วยให้เกิดความเข้าใจกันดียิ่งขึ้นเกี่ยวกับการจัดองค์การบริหารงานบุคคล ซึ่งมีลักษณะเป็นองค์การรูปนัย (Formal organization) เพราะเหตุว่าองค์การอรูปนัยนั้นมีอยู่ในเกือบจะทุกองค์การ
องค์การอรูปนัยนี้ อาจพิจารณาความหมายได้ในหลายแง่หลายมุม เพราะเหตุว่าองค์ประกอบขององค์การอรูปนัยมิได้มีกำหนดไว้แน่นอนตายตัวเป็นสากล แม้กระนั้นก็ดี ได้มีนักวิชาการหลายท่านได้พยายามศึกษาค้นคว้า เพื่อจะหาลักษณะที่เป็นองค์ประกอบโดยทั่วไปขององค์การอรูปนัย เพื่อกำหนดเป็นเกณฑ์สำหรับศึกษา ซึ่งปรากฎว่ามีนักวิชาการหลายท่านได้ให้ทัศนะไว้หลายอย่างต่างกัน เช่น ศาสตราจารย์ Herbert A. Simon ได้ให้ความหมายของ “องค์การอรูปนัยว่า หมายถึงความสัมพันธ์อันไม่เป็นทางการในองค์การใดองค์การหนึ่ง ซึ่งจะมีผลสะท้อนต่อการตัดสินใจ และบางครั้งอาจจะมีผลทำให้การดำเนินงานตามลักษณะแห่งองค์การรูปนัยต้องเปลี่ยนแปลงไปได้ ศาสตราจารย์ชุบ กาญจนประกร ได้ให้อรรถาธิบายว่า “องค์การอรูปนัยนั้นหมายถึงองค์การที่เกิดขึ้นจากความสัมพันธ์อันเป็นส่วนตัวของสังคม เหมือนร่างแห (ที่ช่วยยึดโยงบุคคลในองค์การเข้าด้วยกันเป็นองค์การอีกรูปหนึ่ง) ที่ไม่ได้กำหนดขึ้นไว้โดยองค์การรูปนัย องค์การอรูปนัยอาจจะเกิดขึ้นได้ทั้งในลักษณะที่เป็นการแย้ง การเป็นปรปักษ์ต่อกันในรูปต่างๆ รวมทั้งที่เกิดขึ้นโดยฐานแห่งความเป็นเพื่อนในบรรดาบุคคที่ร่วมกันทำงานอยู่ก็ได้ นอกจากนี้ ศาสตราจารย์ Chester I. Barnard ได้กล่าวว่า “โดยนัยแห่งคำว่าองค์การอรูปนัยนั้น หมายถึงการที่เกิดองค์คณะบุคคลขึ้น เป็นผลสืบเนื่องจากการติดต่อเป็นส่วนตัว และการที่ถ้อยทีถ้อยปฏิบัติต่อกัน รวมทั้งการคบหาสมาคมของบุคคลเป็นองค์คณะในรูปต่าง ๆ ซึ่งคำจำกัดความนี้แม้จะมิได้กล่าวถึงความมุ่งหมายที่มารวมกันเป็นองค์คณะบุคคล แต่ผลที่เกิดขึ้นอันเป็นลักษณะสำคัญขององค์การประเภทนี้คือความสัมพันธ์แบบอรูปนัยที่ไม่มีลักษณะแน่นอนและมักจะไม่มีโครงสร้าง สำหรับผู้เขียนมีความเห็นว่า องค์การอรูปนัยคือกลุ่มสมาชิกขององค์การรูปนัยหรือนอกองค์การที่รวมกันขึ้น ในลักษณะส่วนบุคคล โดยมีวัตถุประสงค์อย่างใดอย่างหนึ่งที่จะดำเนินการร่วมกัน ความสำเร็จขององค์การขึ้นอยู่กับภาวะผู้นำและภาวะทางใจของสมาชิกเป็นสำคัญ
ความสำคัญขององค์การอรูปนัยที่มีต่อการบริหารงานบุคคลนั้น ส่วนใหญ่เป็นไปในรูปพฤติกรรมของสมาชิกในองค์การเสียเป็นส่วนใหญ่ จากการศึกษาค้นคว้าทดลองของ เอลตัน เมโย ที่ฮอร์โทร ปรากฎว่าพฤติกรรมของกลุ่มคนงานมีอิทธิพลและบทบาทอย่างสำคัญต่อการบริหารและการปฏิบัติงานของพนักงานเป็นอย่างมาก โดยเฉพาะการสร้างปทัสถานของกลุ่ม (Group norms) ในการปฏิบัติงานนั้น โดยอาศัยการลงโทษทางสังคม(Social sanction)เป็นเครื่องมือสนับสนุนและกำกับความประพฤติของสมาชิกในกลุ่มนั้นๆ