7. การร่วมมือประสานงาน (Coordination) การบริหารงานเพื่อให้บรรลุเป้าหมาย การประสานงานนับว่าเป็นหลักและมีความสำคัญอยู่มาก รวมทั้งเป็นสิ่งที่ผู้นำในการบริหารจะต้องพยายามหามรรควิธีที่จะสร้างให้เกิดการประสานงานขึ้น และขณะเดียวกันก็จะต้องขจัดปัดเป่าบรรเทาข้อขัดแย้งให้ลดน้อยลงหรือหมดสิ้นไปด้วย เป็นความจริงที่ว่าการประสานงานมิใช่เป็นหลักการสำคัญแต่เพียงประการเดียวในการบริหารงานบุคคล แต่ก็เป็นหลักสำคัญประการหนึ่งที่จะขาดเสียมิได้ ความสำคัญของการประสานงานจะประจักษณ์ชัดเจนยิ่งขึ้น ถ้าจะให้พิจารณาถึงลักษณะพื้นฐานของการจัดการ ซึ่งถ้าจะกล่าวอย่างกว้าง ๆ ก็คือ การที่คณะบุคคลมาร่วมกันประกอบกิจการใดกิจการหนึ่ง โดยเฉพาะเจาะจงมากเกินไป คนในหน่วยงานนั้นก็จะมีจำนวนมาก ซึ่งอาจทำให้งานเสร็จรวดเร็ว แต่ในอีกด้านหนึ่งงานหน่วนอื่น ๆ จะขาดกำลังคนและทำให้งานล่าช้าไม่ประสานสอดคล้องกัน อันจะทำให้เกิดปัญหาในการผลิตขึ้นได้ โดยเฉพาะถ้าเป็นการผลิตสินค้าที่ต้องนำชิ้นส่วนต่าง ๆ มาประกอบกัน หากขาดการประสานงานก็จะเกิดอุปสรรคได้มากมายอย่างแน่นอน
สำหรับองค์การขนาดใหญ่ ที่มีการจัดองค์การแบ่งงานกันทำเป็นส่วนเป็นสัดตามลักษณะเฉพาะของงาน (Specialization) ก็จะเห็นเด่นชัดยิ่งขึ้นว่า การที่จะให้งานขององค์การดำเนินไปด้วยดี บรรลุวัตถุประสงค์ที่กำหนดไว้ จะต้องพยายามจัดให้เกิดพลังร่วมของกลุ่ม (Group effort) ในการดำเนินงานให้มีลักษณะสมานฉันท์ (Harmony) โดยให้งานแต่ละส่วนสอดคล้องต้องกัน (Synchonize) และเสร็จในเวลา (Time)กำหนดไว้ ซึ่งในองค์การขนาดใหญ่เช่นนี้ ถ้าแต่ละหน่วยงานต่างทำงานของตนไปโดยไม่คำนึงถึงหน่วยงานอื่นที่เกี่ยวข้อง ไม่จัดให้มีการประสานงานที่ดี ก็ไม่มีวันที่งานขององค์การนั้นจะบรรลุเป้าหมายได้อย่างมีประสิทธิภาพ ดังนั้น การประสานงานจึงทำหน้าที่เสมือนตัวกลางนำฟันเฟืองของบรรดากิจกรรมทั้งหลาย ให้สอดลงร่องต้องกันและกัน เพื่อให้งานดำเนินไปด้วยความกลมกลืน ราบรื่นและเรียบร้อย